یک کشیش جدید به نام میندار در Kodaiji ، معبد بودایی 400 ساله در کیوتو ، ژاپن نگهداری می شود. مانند دیگر اعضای روحانیت ، این کشیش می تواند خطبه ها را ایراد کند و برای ارتباط با نمازگزاران حرکت کند. اما میندار با ویژگی های غیرمعمول همراه است. بدنه ای ساخته شده از آلومینیوم و سیلیکون ، دارد. میندار یک ربات است.
دستگاه 1 میلیون دلاری که به نظر می رسد شبیه خدای رحمت بودایی است ، تلاشی برای احیای مجدد علاقه مردم به ایمانشان در کشوری است که وابستگی مذهبی در آن رو به زوال است.
در حال حاضر ، میندار از هوش مصنوعی استفاده نمی کند. فقط همان خطبه را که از قبل برنامه ریزی شده بارها و بارها تلاوت می کند . اما سازندگان این ربات می گویند که آنها قصد دارند قابلیت های یادگیری ماشینی را به او بدهند تا بتواند بازخورد لازم را برای مشکلات معنوی و اخلاقی خاص پرستندگان تنظیم کند.
سازندگان این ربات معتقد هستند، میندار پتانسیل مثبت زیادی برای متدینین ، دارد: ربات ها می توانند افراد بی علاقه را نسبت به دین کنجکاو کنند و یا اجازه دهند که در صورت غیرقابل دسترس بودن یک کشیش انسانی ، مراسم مد نظرشان انجام شود.
اما ربات ها خطراتی را نیز برای دین به همراه دارند . به عنوان مثال ، با ایجاد احساس بیش از حد مکانیزه یا همگن شدن .یا به چالش کشیدن اصول اصلی الهیات و اجرای مناسک دینی توسط پیروان ادیان.به طور کلی ، جهان با این پرسش مواجه است که آیا ظهور و گسترش دین با فناوری و تکنولوژی وضعیت اعتقادی مردمان جهان بهتر یا بدتر خواهد شد؟ پاسخ این پرسش، اما به نحوه طراحی و استقرار ربات ها و خواسته ی مردم از آنان ، بستگی دارد.
